காபி வித் நாகேஷ்!

Monday, June 1, 2009

ரசிக்கும் சீமானே! இது கொஞ்சம் விசித்திரமான பதிவு. ஏழாவது

பாராவுல நீங்க படிக்கப்போற மேட்டரை மட்டும் ‘நகைச்சுவை மேதை’ நாகேஷ் படிச்சாரு! அதோட தொடர்ச்சியை அவர் அச்சுல படிக்க சிச்சுவேஷன் அமையலை. அதனால அந்த மிச்சத்தை அவரை ‘குருவா மெச்சற சிஷ்யர்‘ சென்ஷி இப்போ படிக்கறாரு. இந்த ‘நாகேஷ் பதிவு’ நண்பர் சென்ஷிக்கு சமர்ப்பணம்!

வறுத்த கடலை மெல்ற இந்த வாயால..நம்ம வருத்தத்தையெல்லாம் தீத்த அந்த ‘சிரிப்புக் கடலை’ பத்தி சொல்றதுக்கு வார்த்தைகள் இல்லை! எம்.ஜி.ஆர்.,சிவாஜிங்கற இருபெரும் உலகப்புகழ் திலகங்களோட ‘சினிமா சிரிப்புக்கு’ நாகேஷ்தான் உத்தரவாதம்! தகரத்தைக்கூட தங்கமாக்கற இயக்குனர் சிகரம்

கே.பாலசந்தரோட குணச்சித்திர கேரக்டர்களுக்கு இவர் பேருதான் வேதம்!

காமெடிக்காக கிச்சுகிச்சு மூட்ட வேணாம்..கிம்மிக்ஸ் காட்ட

வேணாம்..ரூம் போட்டு டீம் பூட்டி ஓட்ட வேணாம்..நாகேஷ்னு சொன்னாலே சிரிப்பு

வரும் தன்னாலே! ஒரு பத்திரிகையாளரா..கவுண்டமணியிலேர்ந்து கருணாஸ் வரைக்கும்

பாத்துட்டேன். ஆனா..நாகேஷை மட்டும் சந்திக்க சான்ஸே அமையலை.

நான் ‘கடகட‘ன்னு சிரிக்கறப்போல்லாம் ‘கடைவாய்ப்பல்லுல

மாட்டுன கடுகு மாதிரி’ இது உறுத்திகிட்டே இருந்துச்சு. பத்திரிகை சார்பா நாகேஷ்கிட்ட பேசுறப்போலாம் ‘‘தம்பி..நான் ஹார்ட் பேஷன்ட். என்னை சிரமப்படுத்தாதீங்க’’ன்னே

நாசூக்கா எஸ்கேப் ஆனாரு.

மீனை வலை வீசிப் புடிச்சுரலாம். இவர்..யானை! எப்புடி புடிக்கரதுன்னு புடிபடாம யோசிச்சுகிட்டிருந்தேன். ‘கையில காசில்லாதவனுக்கு ‘மோதிர’ விரல் கைகுடுத்தது மாதிரி’ வசமா சிக்கிச்சு எசமான் ஒரு நியூஸ்! படிச்சேன்..புடிச்சேன்!

டைரக்டர் கே.பாலசந்தரும், நாகேஷும் கலந்துகிட்ட ஒரு விழா நியூஸ் அது. நாகேஷ் பேசறப்போ, பாலசந்தரை நெகிழ்ந்து புகழ்ந்து ‘‘உங்களோட பெரிய பலமே பேனாதான். உங்க எழுத்துக்கு நான் அடிமை. எழுதறதை மட்டும் விட்றாதீங்க. எழுதிகிட்டே இருங்க’’னு உருக்கமா சொல்ல.. அதையே இறுக்கமா புடிச்சுகிட்டேன்.

எடுத்தேன் பேனாவை.(பாலசந்தரோடது இல்ல..என்னோடது!)

எழுதினேன் பேப்பர்ல. ‘‘நடிப்பு பிணமாகிப்போன இந்தக் காலத்தில்..பிணமாக நடித்து, கலைக்கு உயிர் கொடுத்த ‘சர்வர் சுந்தரமே‘! உங்களோடு ஒரே ஒரு காபி சாப்பிட

‘எதிர் நீச்சல்’ போடுகிறேன். எட்டவில்லை இந்த ‘மாடிவீட்டு மாது‘! ஆனாலும் எனக்கு தெரியும்..உங்கள் மறுப்பு ‘நீர்க்குமிழி’. என் கையில் ‘தேன்கிண்ணம்’ தந்து ‘அனுபவி ராஜா அனுபவி’ என்று எப்போது அனுப்புவீர்கள்? நம்பி காத்திருக்கும் எம்.பி.உதயசூரியன்!’’னு என்னோட அலைபேசி எண்ணோட..லெட்டர் எழுதி வலைவீசி வெச்சேன்!

ரெண்டாவது நாள்..‘காமெடி யானை வருகுது ரெமோ’’னு பாடாத

குறை! ஆமாங்க. என் செல்ஃபோன் ‘ரிங்‘கிச்சா? எடுத்துப் பேசினா..‘‘நான் நாகேஷ் பேசறேன்‘‘னு வாய்ஸ் கேட்டதுமே என் மனசு ‘சிங்கிச்சா‘! ‘‘வணக்கம் சார்..சந்தோஷம்

சார்’’னேன். ‘‘உங்க லெட்டர் பாத்தேன். என்னை பாக்க ஏன் இவ்வளவு அடம் புடிக்கறீங்க?’’ன்னார். ‘‘ப்ளீஸ் சார்’’ன்னு மறுபடியும் அதே அடம். ‘‘நாளைக்கு என்

தியேட்டருக்கு வாங்க’’ன்னாரு.

கல்யாண மண்டபத்துக்கான ‘அலங்காரங்கள்‘ நடந்துகிட்டிருந்தது

தியேட்டர்ல. உள்ளே போய்..நாகேஷ்ங்கற ‘நகைச்சுவை மன்னனை’ பாத்ததுமே திகைச்சுப்போய் ‘ஷோ கேஸ்‘ பொம்மையா நின்னுட்டேன்! சாதா பிளாஸ்டிக் சேர்ல சோகையா கண்மூடி உக்காந்திருந்தாரு! கிட்டத்துல போய் அவர் முழங்காலை தொட்டுக் கும்பிட்டேன். ‘சட்’டுன்னு பதறினவரு..என் உச்சந்தலைல கைவெச்சு ‘உக்காருங்க’’ன்னாரு. அறிமுகப்‘படுத்தி‘கிட்டேன்.

‘‘ஹீரோயின்களை பாத்து ஜாலி ஸ்டோரி பண்றத விட்டுட்டு பழைய காலி பெருங்காய டப்பாவ பாக்க வர்றீங்களே?’’ன்னாரு சிரிக்காம.‘‘உங்க பேட்டியே

வேணாம் சார். ஒருவாட்டி உங்களை பாத்துட்டா போதும்!’’னேன். அர்த்தபுஷ்டியா சிரிச்சவர்..தன்னோட பாக்கெட்லேர்ந்து என்னோட லெட்டரை எடுத்தார். ‘‘இப்படி எழுதி என்னை கவுக்கணும்னு யார் சொல்லிக்குடுத்தா?’’ன்னு கேட்டாரு. ‘‘நீங்கதான் சார்’’னேன்.

‘அடேய் பாமரா..எங்கிட்டயே பூமராங் விடறியா‘‘ங்கற மாதிரி

பாத்தவர்கிட்ட..அவர் பேசின நியூஸை பேப்பர்ல படிச்சு லெட்டர் போட்டதா சொன்னேன்.

‘‘புத்திசாலி’’ன்னு என்னை(!?) பாராட்டிட்டு அப்படியே பணியாளர் பக்கம் திரும்பி

‘‘தம்பிக்கு ஒரே ஒரு காபி குடுப்பா. அவர் என்கூட காபி மட்டுமே சாப்பிட

வந்திருக்கார்!’’னு சொல்லி..அடுத்த நொடியே தன்னை ‘அதிபுத்திசாலி’ன்னு நிரூபிச்சார்

பாருங்க..மிரண்டுபோனேன்.

அணில் மரமேறுன மாதிரி பேச ஆரம்பிச்சேன். ‘‘கமல் உங்களைப்பத்தி பேசும்போதெல்லாம் ‘நாகேஷ் சாருக்கு உரிய மரியாதையை தரத் தவறிட்டோம்‘னு உருகிப்போய் சொல்றாரே’’ன்னேன். ‘‘ஆங்‘‘னவரு ‘‘என்னை விடுங்க. உண்மையாவே அவருக்கான கௌரவத்தையே நாம இன்னும் தரலையே. என்ன பண்ண? தமிழ்நாட்டுல

பொறந்துட்டாரே!‘‘ன்னவர் ‘கமலோட கெட்ட பழக்கம் என்னன்னா..’‘னு இழுக்க..

‘‘ஆஹா..சிக்கிச்சுடா கவர்ஸ்டோரி!’’ன்னு நான் நிமிர்ந்து உக்காந்தேன்.

‘கீழ்க்கண்ணால’ என்னை பாத்துகிட்டே ‘‘அவர் என்ன படம் பண்ணாலும் அதுல எனக்குன்னு ஒரு கேரக்டரை ரெடியா வெச்சிருக்கறதுதான்!’’னு சொல்லி என் ஆசை பலூன்ல ஊசியை குத்திட்டாரு. காபி வந்துச்சு. ‘‘சார்..நீங்க’’ன்னேன். உடனே ‘‘இப்பல்லாம் நான் காபியையும்(!?) குடிக்கறதில்ல!’’ன்னாரு.

ரெண்டு நிமிஷம் கழிச்சு காபியை எடுத்தேன். ‘‘காபி கூச்சப்படுதா

பாருங்க!’’ன்னாரு சஸ்பென்ஸா. ‘‘சார்..காபிக்கு கூச்சமா?’’ன்னேன் புரியாம. பக்கத்துல

இருந்த மினரல் வாட்டரை எடுத்து ‘ஒரு வாய்‘ குடிச்சுகிட்டே ‘திரு வாய்’ மலர்ந்து..

அடிச்சார் பாருங்க டபுள் ஸ்ட்ராங்கா..‘‘மேல ஆடை கட்டியிருந்தா கூச்சப்படுதுன்னு

அர்த்தம். இல்லேன்னா அது இல்லன்னு அர்த்தம்!’’னு பிரிச்சு மேய..சிரிச்சு ஓஞ்சேன்.

அப்புறம் எம்.ஜி.ஆர்..சிவாஜி,கமல்.ரஜினின்னு பல சம்பவங்களை ‘அவியலா‘ நாகேஷ் பேசப்பேச..‘உணர்ச்சிக் குவியலா‘ கேட்டுகிட்டிருந்தேன். அதெல்லாம் ஸ்பெஷல் பதிவா வெச்சுக்கலாம். ‘சண்டைல முடிஞ்சாலும் பரவால்ல’னு தொண்டைல முள்ளா குத்திகிட்டிருந்த அந்த கேள்வியை கடைசில கேட்டேன்..‘‘உண்மையா சொல்லுங்க சார். இந்த ‘தருமி’யோட அருமையான நடிப்புச்சேவைக்கு அரசு விருதுங்கற ‘ஆயிரம்

பொன்’ கிடைக்கலையேன்னு எங்களுக்கு வருத்தமா இருக்கு!’’ன்னேன்.

எரிச்சலோ வருத்தமோ எதுவுமே இல்லாம..சிரிச்சபடி நாகேஷ் சொன்னாரு..‘‘எந்த கேள்விக்கும் ஒரு பதில் இருக்கணும்ல? சொல்றேன். கசாப்புக்கடைக்காரனை காய்கறிக்கடைல உக்காரச்சொல்லக் கூடாது. காயலான் கடைக்காரனை நகைக்கடைல சேர்த்துரக் கூடாது!’’.

‘‘எனக்கு புரிஞ்சுருச்சு சார்!’’னு அந்த ‘நகைச்சுவை ஞானி‘‘யின் கைகளைப்பற்றி என் கண்களில் ஒற்றிக்கொண்டேன்.